ΛΑΝΚΑΒΑΤΑΡΑ ΣΟΥΤΡΑ – Κεφ.2 [ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΤΑΡΜΑΣ] – 37. [Τέσσερα Είδη της Ντυάνα]

[ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ]

ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΤΑΡΜΑΣ

XXXVII

Τέσσερα Είδη της Ντυάνα

Περαιτέρω, Μαχαμάτι, υπάρχουν τέσσερα είδη Ντυάνας. Ποια είναι αυτά τα τέσσερα; Αυτά είναι: (1) Η Ντυάνα που ασκείται από τον αγνοούντα, (2) η Ντυάνα η αφιερωμένη στην εξέταση του νοήματος, (3) η Ντυάνα με αντικείμενό της την Ταθάτα (Ως-Έχει) και (4) η Ντυάνα των Ταθαγκάτας.

Τί εννοείται με την Ντυάνα που ασκείται από τον αγνοούντα; Είναι αυτή στην οποία καταφεύγουν οι Γιόγκινς οι οποίοι εξασκούνται στην πειθάρχηση των Σραβάκας και των Πρατυεκαβούδδας, οι οποίοι, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν υπάρχει εγωική ουσία, ότι τα πράγματα είναι χαρακτηρισμένα με ατομικότητα και γενικότητα, ότι το σώμα είναι μία σκιά και ένας σκελετός ο οποίος είναι παροδικός, γεμάτος οδύνη και ακάθαρτος, εμμένουν επίμονα σε αυτές τις έννοιες οι οποίες θεωρούνται σαν ακριβώς έτσι και όχι διαφορετικά, και οι οποίοι, αρχίζοντας με αυτές, προχωρούν διαδοχικά μέχρις όταν φθάσουν στην κατάπαυση όπου εκεί δεν υπάρχουν σκέψεις. Αυτό ονομάζεται η Ντυάνα που ασκείται από τον αγνοούντα.

Ποιά είναι λοιπόν, Μαχαμάτι, η Ντυάνα η αφιερωμένη στην εξέταση του νοήματος; Είναι αυτή [που ασκείται από εκείνους οι οποίοι], έχοντας ξεπεράσει την χωρίς-εγώ-κατάσταση των πραγμάτων, την ατομικότητα και τη γενικότητα, το αβάσιμον τέτοιων ιδεών όπως εαυτός, άλλος και αμφότεροι, οι οποίες υποστηρίζονται από τους φιλόσοφους προχωρούν για να εξετάσουν και νά παρακολουθήσουν την έννοια των [διαφόρων] όψεων της χωρίς-εγώ)-κατάστασης των πραγμάτων και των σταδίων της Μποντισαττβικότητας. Αυτή είναι η Ντυάνα η αφιερωμένη στην εξέταση του νοήματος.

Ποιά είναι, Μαχαμάτι, η Ντυάνα η οποία έχει σαν αντικείμενό της την Ταθάτα; Όταν [ο Γιόγκιν αναγνωρίζει ότι] η χωριστικότης των δύο τύπων της χωρίς-εγώ-κατάστασης είναι απλή φαντασίωση, και ότι εκεί όπου εγκαθιστά τον εαυτό του στην πραγματικότητα του Ως-Έχει (γιαθαμπούτα) δεν υπάρχει ανάδυση της χωριστικότητας, αυτό το ονομάζω η Ντυάνα η οποία έχει σαν αντικείμενό της την Ταθάτα.

(98) Ποιά είναι, Μαχαμάτι, η Ντυάνα του Ταθαγκάτα; Όταν ο [Γιόγκιν]. εισέρχεται στο στάδιο της Ταθαγκατατότητας και διαμένει στην τριπλή ευδαιμονία η οποία χαρακτηρίζει την αυτοπραγμάτωση που επιτυγχάνεται από την ευγενή σοφία, αφιερώνει τον εαυτόν του προς χάριν όλων των όντων στην [εκπλήρωση] ακατανόητων εργασιών, αυτό το ονομάζω η Ντυάνα των Ταθαγκάτας.

Κατά συνέπειαν, λέγεται:

161.   Υπάρχει η Ντυάνα για την εξέταση του νοήματος, η Ντυάνα που ασκείται από τον αγνοούντα^- η Ντυάνα με αντικείμενο της την Ταθάτα, και η αγνή Ντυάνα του Ταθαγκάτα.

162.Ο Γιόγκιν ενώ ασκείται, βλέπει τη μορφή του ήλιου ή της σελήνης, ή κάτι που ομοιάζει σαν έναν λωτό, ή τον κάτω κόσμο, ή διάφορες μορφές σαν ουρανό, φωτιά κ.λπ.

163.   Όλες  αυτές οι εμφανίσεις τον οδηγούν στον δρόμο των φιλοσόφων τον ρίπτουν κάτω μέσα στην κατάσταση των Σραβάκας, μέσα στο βασίλειο των Πρατυεκαβούδδας.

164.   Όταν όλα αυτά παραμερισθούν και υπάρχει μία χωρίς- εικόνα-κατάσταση, τότε παρουσιάζεται μία κατάσταση σε συμφωνία με την Ταθάτα^- και οι Βούδδας όλοι μαζί θα έλθουν από όλες τις χώρες τους και με τα ακτινοβόλα τους χέρια θα χαϊδέψουν το κεφάλι αυτού του ευεργέτη.