ΛΑΝΚΑΒΑΤΑΡΑ ΣΟΥΤΡΑ – Κεφ.2 [ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΤΑΡΜΑΣ] – 33. [Γιά τη Λέξη και τη Χωριστικότητα και την Ύψιστη Πραγματικότητα]

[ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ]

ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΤΑΡΜΑΣ

XXXΙII

Γιά τη Λέξη και τη Χωριστικότητα και την Ύψιστη Πραγματικότητα

Τότε πάλι, ο Μαχαμάτι ο Μποντισάττβα-Μαχασάττβα παρεκάλεσε τον Ευλογημένο να ομιλήσει γι’ αυτό το θέμα: Σε παρακαλώ, πες μου πάλι, Ευλογημένε, σχετικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες εκδηλώνεται η λεκτική χωριστικότης. Πού, από πού, πώς και από ποιόν λαμβάνουν χώραν μεταξύ των ανθρώπων οι λέξεις που υποδηλώνουν χωριστικότητα;

Ο Ευλογημένος είπε: Η λεκτική χωριστικότης Μαχαμάτι, λαμβάνει χώραν από τον συντονισμό της κεφαλής, του στήθους, της μύτης, του λαιμού, της υπερώας, των χειλέων, της γλώσσας και των δοντιών.

Ο Μαχαμάτι είπε: Πάλι, Ευλογημένε, (87) οι λέξεις πρέπει να θεωρηθούν διαφορετικές (άνγια) ή μη-διαφορετικές (ανάνγια) από τη χωριστικότητα;

Ο Ευλογημένος απάντησε: Αυτές, Μαχαμάτι, δεν είναι ούτε διαφορετικές ούτε μη-διαφορετικές. Γιατί; Διότι οι λέξεις. Μαχαμάτι, αναδύονται έχοντας σαν αιτία τους τη χωριστικότητα. Αν, Μαχαμάτι, οι λέξεις είναι διαφορετικές από τη χωριστικότητα, δεν μπορούν να την έχουν σαν αιτία τους. Έπειτα αν αυτές είναι μη- διαφορετικές, δεν μπορούν οι λέξεις να εκφράσουν την έννοια, πράγμα που αυτές κάμουν. Κατά συνέπιαν, οι λέξεις και η χωριστικότης δεν είναι ούτε διαφορετικές ούτε μη-διαφορετικές.

Τότε ο Μαχαμάτι είπε: Πάλι, Ευλογημένε, οι λέξεις καθεαυτές είναι η ύψιστη πραγματικότης; ή αυτό που εκφράζεται με τις λέξεις είναι η ύψιστη πραγματικότης;

Ο Ευλογημένος απάντησε: Οι λέξεις, Μαχαμάτι, δεν είναι η ύψιστη πραγματικότης, ούτε αυτό που εκφράζεται με λέξεις είναι η ύψιστη πραγματικότης. Γιατί; Διότι η ύψιστη πραγματικότης είναι μία εξυψωμένη κατάσταση ευδαιμονίας, και καθώς αυτή δεν μπορεί να κατανοηθεί μόνο με (τις) σχετικές δηλώσεις (που την αφορούν), οι λέξεις δεν είναι η ύψιστη πραγματικότης. Η ύψιστη πραγματικότης, Μαχαμάτι, επιτυγχάνεται με την εσωτερική πραγμάτωση της ευγενούς σοφίας· δεν είναι μία κατάσταση λεκτικής χωριστικότητας· κατά συνέπιαν, η χωριστικότης δεν εκφράζει την ύψιστη πραγματικότητα. Και έπειτα, Μαχαμάτι, οι λέξεις υπόκεινται σε γέννηση και καταστροφή· είναι ασταθείς, αμοιβαία καθοριζόμενες και παράγονται από τον νόμο της αιτιότητας. Και έπειτα, Μαχαμάτι, αυτό που είναι αμοιβαία καθοριζόμενο και παράγεται από τον νόμο της αιτιότητας δεν μπορεί να εκφράσει την ύψιστη πραγματικότητα, επειδή οι ενδείξεις [που επισημαίνουν τη διάκριση ανάμεσα] στον εαυτό και στον μη- εαυτό είναι ανύπαρκτες.

Οι λέξεις, Μαχαμάτι, είναι αυτές οι ενδείξεις και δεν εκφράζουν [την ύψιστη πραγματικότητα].

(88) Περαιτέρω, Μαχαμάτι, η λεκτική χωριστικότης δεν μπορεί να εκφράσει την ύψιστη πραγματικότητα, διότι τα εξωτερικά αντικείμενα με τα πολλαπλά τους ατομικά σημεία είναι ανύπαρκτα, και εμφανίζονται μπροστά μας μόνο σαν κάτι αποκαλυπτόμενο από τον ίδιο τον Νου. Κατά συνέπειαν, Μαχαμάτι, πρέπει να προσπαθήσεις να κρατήσεις τον εαυτό σου μακριά από τους διάφορους τύπους της λεκτικής χωριστικότητας.