[ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ]
ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΤΑΡΜΑΣ
XXV
Ισχυρισμός και Αντίκρουση (σαμαροπαπαβάντα)
Τότε, ο Μαχαμάτι ο
Μποντισάττβα-Μαχασάττβα είπε τα εξής στον Ευλογημένο: Σε παρακαλώ, δίδαξε με
πώς να κάμω έναν ισχυρισμό και να τον αντικρούσω έτσι ώστε εγώ και άλλοι
Μποντισάττβας. απαλλασσόμενοι από τις λανθασμένες απόψεις που μπορεί να
ξεκινήσουν από τον ισχυρισμό και την αντίκρουση (ή ανασκευή), να μπορέσουμε να
πραγματώσουμε αμέσως την υπέρτατη φώτιση. (Οι Μποντισάττβας). έχοντας φωτισθεί,
θα κρατηθούν μακριά από τους αιώνιους ισχυρισμούς και από τις μηδενιστικές
αντικρούσεις και θα αφήσουν τον φωτισμένο σου οφθαλμό αναντίκρουστο.
Τότε πάλι ο Ευλογημένος,
κατανοώντας την παράκληση του Μαχαμάτι του Μποντισάττβα-Μαχασάττβα, απήγγειλε
τον ακόλουθο στίχο:
135. Ισχυρισμοί
και αντικρούσεις δεν υφίστανται στον Μόνον- Νους· ο αγνοών ο οποίος δεν
καταλαβαίνει ότι ο Νους είναι [που βλέπεται] στη μορφή του σώματος, στην
ιδιοκτησία, και στη διαμονή, περιπλανάται με ισχυρισμούς και με αντικρούσεις.
(71) Κατά τη στιγμή εκείνη ο
Ευλογημένος, για να διευκρινίσει το νόημα αυτού του στίχου, είπε: Υπάρχουν,
Μαχαμάτι, τέσσερις τύποι ισχυρισμού που γίνονται σχετικά με πράγματα που είναι
ανύπαρκτα. Ποιοι είναι οι τέσσερις; (1) Ο ισχυρισμός για ατομικά σημεία που
είναι ανύπαρκτα- (2) ο ισχυρισμός για τις φιλοσοφικές απόψεις οι
οποίες είναι ανύπαρκτες [δηλαδή, μη-αληθινές]· (3) ο ισχυρισμός επάνω σε μία
αιτία η οποία είναι ανύπαρκτη· και (4) ο ισχυρισμός για αντικείμενα που είναι
ανύπαρκτα. Αυτοί είναι, Μαχαμάτι,, οι τέσσερις τύποι των ισχυρισμών.
Πάλι, Μαχαμάτι, τί σημαίνει με την
αντίκρουση (ή ανασκευή); Σημαίνει (ότι) μην εξετάζοντας κανονικά, εξαιτίας της
άγνοιας, οποιοιδήποτε ισχυρισμοί βασίζονται σε σφάλματα. Αυτό, Μαχαμάτι, είναι
εκείνο που χαρακτηρίζει τον ισχυρισμό και την αντίκρουση.
Περαιτέρω, Μαχαμάτι, ποιά είναι τα
χαρακτηριστικά του ισχυρισμού που γίνεται για τα ατομικά σημεία τα οποία είναι
ανύπαρκτα (κυριολ. δεν έχουν ύπαρξη); (Ο ισχυρισμός) αυτός αφορά τα σημεία της
ατομικότητας και της γενικότητας των Σκάντας, των Ντάτσυς και των Αγιατάνας, τα
οποία στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν αλλά παίρνοντας τα για πραγματικότητες
και προσκολλώμενος σε αυτά, μπορεί ένας άνθρωπος να ισχυρισθεί ότι αυτά είναι ακριβώς
έτσι και όχι αλλιώς. Αυτό, Μαχαμάτι, χαρακτηρίζει τον ισχυρισμό των ατομικών
σημείων τα οποία είναι ανύπαρκτα.[47] Αυτός ο
ισχυρισμός και η χωριστικότης που αφορούν τα ατομικά σημεία τα οποία είναι
ανύπαρκτα, αναδύονται, Μαχαμάτι, από την προσκόλληση του ατόμου στην καθ' έξιν
μηχανιστική ενεργειακή αντίδραση (ή δύναμη της συνήθειας) η οποία είναι
συσσωρευμένη από αμνημονεύτων χρόνων, από ποικιλίες λανθασμένων απόψεων που
προέρχονται από την ψευδή φαντασίωση. Αυτό, Μαχαμάτι, χαρακτηρίζει τον
ισχυρισμό των ατομικών σημείων τα οποία είναι ανύπαρκτα.
Πάλι, Μαχαμάτι, με τον ισχυρισμό
των φιλοσοφικών απόψεων οι οποίες είναι ανύπαρκτες [δηλαδή, μη-αληθινές],
σημαίνει ότι στα Σκάντας, στα Ντάτσυς και στα Αγιατάνας, [ορισμένοι φιλόσοφοι]
υποθέτουν σαν ενδεχόμενη την ύπαρξη ενός εγώ, ενός όντος, μίας ψυχής, ενός
ζωντανού όντος, μίας τροφού ή ενός πνεύματος. Αυτός Μαχαμάτι, λέγουν ότι είναι
ο ισχυρισμός ορισμένων φιλοσοφικών απόψεων οι οποίες είναι ανύπαρκτες [δηλαδή,
μη-αληθινές].
Πάλι, Μαχαμάτι, με τον ισχυρισμό
για μία αιτία που είναι ανύπαρκτη σημαίνει ότι [ορισμένοι φιλόσοφοι] θεωρούν
σαν ενδεχόμενη την αναίτια γέννηση μίας πρώτης (72) Βιζνάνα, η οποία μετέπειτα
καταλήγει να έχει μία ανυπαρξία σαν τη Μάγια- δηλαδή, η αρχικά
αγέννητη Βιζνάνα αρχίζει να λειτουργεί κάτω από τις συνθήκες του οφθαλμού, της
μορφής, του φωτός και της μνήμης. Η λειτουργία συνεχίζει για ένα διάστημα και
κατόπιν σταματά. Αυτός είναι, Μαχαμάτι, ο ισχυρισμός για μία αιτία που είναι
ανύπαρκτη.
Πάλι, Μαχαμάτι, ο ισχυρισμός
σχετικά με τα αντικείμενα που είναι ανύπαρκτα, είναι ένας ισχυρισμός που
αναδύεται από την προσκόλληση σε τέτοιες μη-δρώσες υπάρξεις όπως ο χώρος, η
κατάπαυση και η Νιρβάνα. Αυτά, Μαχαμάτι, δεν είναι ούτε υπαρκτά ούτε ανύπαρκτα-
διότι όλα τα πράγματα είναι χωρίς τις εναλλαγές του όντος και του μη-όντος και
πρέπει να είναι γνωστά, Μαχαμάτι, σαν τα κέρατα ενός λαγού, ενός αλόγου ή μίας
καμήλας ή σαν ένα δίκτυ από τρίχες. Αυτά είναι χωριστικοποιημένα σαν
πραγματικότητες από τους αγνοούντες οι οποίοι είναι εθισμένοι στους ισχυρισμούς
και στις αντικρούσεις καθώς η νοημοσύνη τους δεν έχει διεισδύσει μέσα στην
αλήθεια (του) ότι δεν υπάρχει τίποτε παρά αυτό που βλέπεται από τον ίδιο τον
Νου. (Αυτό είναι όσον αφορά τους αγνοούντες), με τον σοφό όμως είναι
διαφορετικά. Αυτό είναι, Μαχαμάτι, το χαρακτηριστικό σημείο του ισχυρισμού
σχετικά με τα αντικείμενα τα οποία είναι ανύπαρκτα. Γι’ αυτόν τον λόγο, Μαχαμάτι,
πρέπει κανείς να αποφεύγει τις απόψεις που βασίζονται στον ισχυρισμό και στην
αντίκρουση.
[47] Αυτό επαναλαμβάνεται παρακάτω και είναι
προφανούς ένα γραφικό σφάλμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου