ΛΑΝΚΑΒΑΤΑΡΑ ΣΟΥΤΡΑ – Κεφ.2 [ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΤΑΡΜΑΣ] – 47. [Γιά τις Ανεξήγητες Δηλώσεις (βυϊακριτάνι) ]

[ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ]

ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΤΑΡΜΑΣ 

XLVII

Γιά τις Ανεξήγητες Δηλώσεις (βυϊακριτάνι)

(114) Περαιτέρω, Μαχαμάτι, στο μέλλον, εκείνοι οι παραστρατημένοι οι οποίοι ρέπουν προς τις λανθασμένες σκέψεις, πράγμα που οφείλεται στο ότι τους λείπει η γνώση που αφορά την αλήθεια και την αιτία, μπορεί να ερωτηθούν από τον σοφό, όσον αφορά εκείνο το οποίο ελευθερώνεται από τις δυαδιστικές αντιλήψεις των πραγμάτων τέτοιων όπως η κατάσταση του ενός και του άλλου, αμφοτέρων και μη-αμφοτέρων και έτσι αυτοί ερωτώμενοι μπορεί να απαντήσουν λέγοντας: «Δεν είναι ερώτηση· μπορούμε να ειπούμε ότι δεν έχει τοποθετηθεί σωστά η ερώτηση: Η. μορφή κ.λπ. και η παροδικότης μπορούν να θεωρηθούν (σαν) ένα ή διαφορετικά;» Κατά τον ίδιο τρόπο, η Νιρβάνα και τα Σκάντας, υποδεικνύοντες και υποδεικνυόμενοι, προσδιορισμοί και προσδιοριζόμενοι, πραγματικότητες και στοιχεία, ο βλέπων και το βλέπειν, σκόνη και άτομα, γνώση και οι Γιόγκινς —[αυτά μπορεί να θεωρηθούν (σαν) ένα ή διαφορετικά;] Τέτοιες ερωτήσεις που αφορούν τις διάφορες όψεις της ύπαρξης οδηγούν διαδοχικά από ένα πράγμα σε ένα άλλο χωρίς τέλος, και εκείνοι που ερωτώνται σχετικά με αυτές τις ανερμήνευτες ερωτήσεις θα δηλώσουν ότι αυτές παραμερίσθηκαν από τον Ευλογημένο σαν αδύνατον να απαντηθούν. Ωστόσο, αυτοί οι ξεγελασμένοι άνθρωποι είναι ανίκανοι να κατανοήσουν [τη σημασία] εκείνου που άκουσαν [από τον Βούδδα] εξαιτίας της έλλειψης τους σε γνώση. Οι Ταθαγκάτας, οι Αρχάτς, οι Πλήρως- Φωτισμένοι δεν ερμηνεύουν αυτά τα πράγματα σε όλα τα όντα εξαιτίας της επιθυμίας τους να τα προστατεύσουν από τις εμπνέουσες φόβο φράσεις.

Αυτά τα ανεξήγητα (βυϊακριτάνι), Μαχαμάτι, δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν από τους Ταθαγκάτας προκειμένου να απομακρύνουν τους φιλοσόφους από τις λανθασμένες τους απόψεις και θεωρίες. Οι φιλόσοφοι, Μαχαμάτι, μπορεί να δηλώσουν ότι: αυτό που είναι ζωή, αυτό είναι το σώμα, ή (ότι) η ζωή είναι ένα πράγμα, το σώμα είναι ένα άλλο. Με αυτά οι φιλόσοφοι κάμουν ανερμήνευτες δηλώσεις. Τελείως συγχυσμένοι από την ιδέα ενός δημιουργού, οι φιλόσοφοι, Μαχαμάτι, κάμουν μία ανερμήνευτη δήλωση, αλλά κάτι τέτοιο δεν βρίσκεται στη διδασκαλία μου. Στη διδασκαλία μου, Μαχαμάτι, δεν λαμβάνει χώραν η χωριστικότης, διότι διδάσκω τη θέση υπεράνω του αντιλαμβανόμενου και του αντιληπτού. (115) Πώς μπορεί εδώ να υπάρξει οποιοσδήποτε παραμερισμός; Αλλά για εκείνους, Μαχαμάτι, οι οποίοι είναι εθισμένοι στον αντιλαμβανόμενο και στο αντιληπτό (ή στην έννοια του: εκείνος που αντιλαμβάνεται και αυτό που γίνεται αντιληπτό), καθώς δεν έχουν μία ολοκληρωτική κατανόηση του κόσμου ο οποίος δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά αυτό που βλέπεται από τον ίδιο τον Νου, υπάρχει κάτι για να παραμερισθεί [σαν ανεξήγητο]. Οι Ταθαγκάτας, οι Αρχάτς, οι Πλήρως-Φωτισμένοι διδάσκουν το Ντάρμα σε όλα τα όντα, Μαχαμάτι, μέσω των τεσσάρων τύπων της ερώτησης και της απάντησης. Όσο για τις προτάσεις οι οποίες παραμερίζονται [σαν ανεξήγητες], Μαχαμάτι, αυτές χρησιμοποιήθησαν από εμένα σε μερικές άλλες περιπτώσεις για εκείνους που οι αισθήσεις τους δεν είναι ακόμη πλήρως ώριμες· αλλά για εκείνους που οι αισθήσεις τους έχουν ωριμάσει, δεν υπάρχει τίποτε για να παραμερισθεί.