[ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ]
ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΤΑΡΜΑΣ
XLIX
Γιά τους Σραβάκας, Σρότα-απάννα, Σακρινταγκάμιν, Αναγκάμιν και Αρχάτ γιά τα
Τρία Δεσμά (σαμυϊοτζάνι)
Τότε ο Μαχαμάτι ο Μποντισάττβα-Μαχασάττβα είπε πάλι στον
Ευλογημένο: Σε παρακαλώ, πες μου, Ευλογημένε, όσον αφορά τους εισελθόντες στο
Ρεύμα και τις ειδικές επιτεύξεις τους οι οποίες χαρακτηρίζουν την κατάσταση του
εισελθόντος στο Ρεύμα, με την οποία εγώ και άλλοι Μποντισάττβα-Μαχασάττβας
εξοικειωνόμενοι πλήρως με τους εισελθόντες στο Ρεύμα και με τα ειδικά
επιτεύγματα που χαρακτηρίζουν την κατάσταση του εισελθόντος στο Ρεύμα, θα
προχωρήσουμε στο να γνωρίσουμε τα μέσα και τη συμπεριφορά που χαρακτηρίζουν την
κατάσταση του Άπαξ- επιστρέφοντος, του Ουδέποτε-επιστρέφοντος και του Αρχάτ και
έτσι τότε με αυτόν τον τρόπο θα εξηγήσουν το Ντάρμα σε όλα τα όντα. Έχοντας
κατανοήσει τη δίπτυχη μορφή της χωρίς-εγώ- κατάστασης και (117) έχοντας
αποκαθάρει τους εαυτούς τους από το δίπτυχο εμπόδιο, θα προχωρήσουν βαθμηδόν
μέσω των σταδίων της Μποντισαττβικότητας, (όπου) κάθε ένα από αυτά έχει τα
ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, και επιτυγχάνοντας την Ταθαγκατατότητα, της
οποίας το πνευματικό βασίλειο είναι πέραν από (κάθε) κατανόηση, θα γίνουν σαν
ένας πολύχρωμος πολύτιμος λίθος και θα πραγματοποιήσουν εκείνο το οποίο είναι
καλό για τις ζωές όλων των όντων, εξασφαλίζοντάς τα με κάθε διδασκαλία,
συνθήκη, συμπεριφορά, σώμα και απόλαυση.
Ο Ευλογημένος απάντησε: Άκουσε καλά, Μαχαμάτι, και βάλε το καλά
στην καρδιά σου- θα σου ειπώ.
Ο Μαχαμάτι ο Μποντισάττβα-Μαχασάττβα. απαντώντας σε αυτόν,
είπε: Πολύ καλά, Ευλογημένε.
Ο Ευλογημένος τότε είπε: Στον καρπό που επιτυγχάνεται από
τους Σραβάκας, Μαχαμάτι, είναι ευδιάκριτα τρία είδη. Ποιά είναι αυτά τα τρία;
Αυτά είναι κλιμακωμένα, Μαχαμάτι, σαν κατώτερο, μεσαίο και ύψιστο. Εκείνοι του
κατώτερου θα ξαναγεννηθούν επτά φορές όταν η ύπαρξη τους θα έλθει σε ένα τέλος·
οι του μεσαίου θα επιτύχουν τη Νιρβάνα σε τρεις ή πέντε γεννήσεις· οι του
υψίστου θα επιτύχουν τη Νιρβάνα σε αυτήν τη γέννηση. Γι’ αυτές τις τρεις
κατηγορίες [του εισελθόντος στο Ρεύμα], Μαχαμάτι, υπάρχουν τρία είδη δεσμών:
ασθενής (χαλαρός), μεσαίος και ισχυρός. Τι είναι αυτοί οι τρεις δεσμοί,
Μαχαμάτι; Αυτοί είναι: (1) η άποψη μίας ατομικής προσωπικότητας, (2) η
αμφιβολία και (3) η προσκόλληση σε ηθικές πρακτικές. Όταν, Μαχαμάτι, οι τρεις
αυτοί δεσμοί προωθηθούν διαδοχικά στο ύψιστο στάδιο, τότε θα γίνει η επίτευξη
της κατάστασης Αρχάτ.
Υπάρχουν, Μαχαμάτι, δύο κατηγορίες για την άποψη μίας
ατομικής προσωπικότητας· δηλαδή, (1) η έμφυτη και (2) εκείνη που οφείλεται στη
λανθασμένη φαντασίωση· αυτό είναι σαν [τη σχέση ανάμεσα] στη σχετική άποψη και
στη λανθασμένη φαντασίωση των [τριών] Σβαμπάβας. (118) Για παράδειγμα,
Μαχαμάτι, εξαρτώμενες από τη σχετική άποψη των πραγμάτων αναδύονται ποικίλες
προσκολλήσεις προς τη λανθασμένη φαντασίωση. Αλλά αυτή [η ύπαρξη] δεν είναι
ούτε ένα ον, ούτε ένα μη-ον, ούτε ένα ον-και μη-ον δεν είναι μία πραγματικότης
εξαιτίας της λανθασμένης φαντασίωσης, και όντας χωριστικοποιημένη από τους
αγνοούντες, λαμβάνει ποικιλίες ατομικών σημείων στα οποία προσκολλώνται ισχυρά,
ακριβώς όπως το ζαρκάδι σε έναν αντικατοπτρισμό. Αυτή, Μαχαμάτι, είναι η άποψη
μίας ατομικής προσωπικότητας λανθασμένα φαντασιωμένης από τους εισελθόντες στο
Ρεύμα, η οποία έχει συσσωρευθεί από πολύ παλιά εξαιτίας της άγνοιας και της
προσκόλλησής τους. Αυτή καταστρέφεται όταν επιτευχθεί η χωρίς-εγώ-κατάσταση
ενός ατόμου, με την οποία καταπαύει η προσκόλληση.
Η έμφυτη άποψη μίας ατομικής
προσωπικότητας, Μαχαμάτι, όπως υποστηρίζεται από τους εισελθόντες στο Ρεύμα
[καταστρέφεται με τον εξής τρόπο]. Όταν εξετάζεται αυτό το σώμα, το οποίο
ανήκει εξίσου σε κάθε έναν από εμάς, γίνεται αντιληπτό ότι αυτό συνίσταται από
(τη) μορφή και τα άλλα τέσσερα Σκάντας, ότι η μορφή αναδύεται από τα στοιχεία
και από τα ανήκοντα (συμπαρομαρτούντα) σε αυτά, ότι τα στοιχεία είναι αμοιβαίως
προσδιορισμένα και ότι γι' αυτόν τον λόγο δεν υπάρχει επισώρευση γνωστή σαν
μορφή. Έτσι όταν οι εισελθόντες στο Ρεύμα αντιλαμβάνονται ότι η ιδέα του όντος
και του μη-όντος είναι μία μερική άποψη [της αλήθειας], η άποψη της ατομικής
προσωπικότητας καταστρέφεται. Όταν η άποψη της ατομικής προσωπικότητας έχει
έτσι καταστραφεί, η απληστία δεν θα επιβληθεί ποτέ. Αυτά, Μαχαμάτι, είναι
εκείνα που χαρακτηρίζουν την άποψη της ατομικής προσωπικότητας.
Πάλι, Μαχαμάτι, όσον αφορά τη φύση
της αμφιβολίας, όταν επιτυγχάνεται το Ντάρμα, και γίνεται αντιληπτό και
ολοκληρωτικά κατανοητό ως προς τα χαρακτηριστικά του, και όταν, όπως
περιεγράφηκε προηγουμένως, καταστρέφεται η δίπτυχη άποψη για την ατομική
προσωπικότητα, δεν διατηρείται καμμία αμφιβολία στη διδασκαλία [των Βούδδας].
Και δεν υπάρχει καμμία σκέψη [στον νου των εισελθόντων στο Ρεύμα] να
ακολουθήσουν την καθοδήγηση οποιουδήποτε άλλου διδασκάλου εξαιτίας της [διαφοράς
ανάμεσα στην] αγνότητα και (τη) μη-αγνότητα. Αυτό είναι, Μαχαμάτι, το τί
σημαίνει με την [απαρνηθείσα] αμφιβολία (119) από τους εισελθόντες στο Ρεύμα.
Πάλι, Μαχαμάτι, πώς γίνεται και οι
εισελθόντες στο Ρεύμα δεν συγκρατούν τον εαυτό τους στην ηθικότητα; Αυτοί δεν
τον (συγκρατούν) επειδή βλέπουν καθαρά μέσα στη φύση της οδύνης οπουδήποτε και
αν μπορεί να ξαναγεννηθούν. [Τί σημαίνει με τη] συγκράτηση; (Σημαίνει),
Μαχαμάτι, το ότι οι αγνοούντες και οι αφελείς τηρούν τους κανόνες της
ηθικότητας, της ευσέβειας και των επιτιμίων[68],
είναι επειδή επιθυμούν με αυτόν τον τρόπο να επιτύχουν
εγκόσμιες απολαύσεις και ευτυχίες· αυτοί διατηρούν την ελπίδα του όντος (του)
γεννημένου σε ευχάριστες συνθήκες. Και [οι εισελθόντες στο Ρεύμα] δεν
κρατιόνται [στους κανόνες της ηθικότητας], γιατί οι σκέψεις τους στρέφονται
μόνον προς την εξυψωμένη κατάσταση της αυτοπραγμάτωσης, και ο λόγος (του) γιατί
αφιερώνουν τον εαυτό τους στις λεπτομέρειες της ηθικότητας είναι διότι
επιθυμούν να κυριαρχήσουν τέτοιες αλήθειες που να είναι σε συμφωνία με τη μη-χωριστικότητα και (με) τις αμόλυντες απόρροιες. Αυτός είναι, Μαχαμάτι, ο
τρόπος με τον οποίον οι εισελθόντες στο Ρεύμα σχετίζονται με την ηθικότητα και
την ευσέβεια. Έτσι, Μαχαμάτι, διαλύοντας τους τρεις κόμβους οι εισελθόντες στο
Ρεύμα θα παραμερίσουν την απληστία, τον θυμό και την αφροσύνη.
Ο Μαχαμάτι είπε: Πολλά είδη εποφθαλμίας έχουν διδαχθεί από
τον Ευλογημένο· ποιό από αυτά πρέπει να απορριφθεί;
Ο Ευλογημένος απάντησε: Ο κόσμος όπου αναπτύσσεται ο
έρως, δηλαδή, η επιθυμία για σεξουαλικό αγκάλιασμα, ο οποίος εμφανίζεται
κτυπώντας, μπατσίζοντας, προκαλώντας, φιλώντας, αγκαλιάζοντας, μυρίζοντας,
λοξοκοιτώντας ή κοιτώντας επίμονα, μπορεί να δώσει μία στιγμιαία ευχαρίστηση,
αλλά δημιουργεί μελλοντική στενοχώρια. [Με τους εισελθόντες στο Ρεύμα] δεν
υπάρχει απληστία για τέτοια. Γιατί; Διότι αυτοί διαμένουν στην ευδαιμονία του
Σαμάντι το οποίο έχουν επιτύχει. Από όπου (και προκύπτει) αυτή η απόρριψη, αλλά
όχι (η απόρριψη) από την επιθυμία για τη Νιρβάνα.
(120) Πάλι, Μαχαμάτι, τί είναι ο καρπός του
Άπαξ- επιστρέφοντος; Σε αυτούς υπάρχει η χωριστικότης των μορφών, των σημείων
και των εμφανίσεων αλλά όπως αυτοί διδάσκονται να μη βλέπουν ατομικά
αντικείμενα από την άποψη του προσδιοριζόμενου και του προσδιορίζοντος και
καθώς γνωρίζουν καλά τί υποδηλώνει η επίτευξη της Ντυάνα, επιστρέφουν μία μόνον
(ακόμη) φορά (πάλι) πίσω στον κόσμο και βάζοντας ένα τέλος στην οδύνη,
πραγματοποιούν τη Νιρβάνα. Εξ ου και η ονομασία «Άπαξ-επιστρέφοντες».
Πάλι, Μαχαμάτι, τί σημαίνει με τον Ουδέποτε-πλέον-
επιστρέφοντα; Σημαίνει ότι ενώ υπάρχει ακόμη η άποψη των ατομικών αντικειμένων
όπως χαρακτηρίζεται από το ον και το μη-ον στο παρελθόν, στο παρόν και στο
μέλλον, η χωριστικότης με τα λάθη της και με τα σφάλματά της δεν ξαναγυρίζει,
τα κοιμώμενα πάθη δεν αυτοεπιβεβαιώνονται, και οι δεσμοί αποκόπτονται τελείως
και δεν ξαναγυρίζουν ποτέ. Εξ ου και η ονομασία «Ουδέποτε-επιστρέφων».
Πάλι, Μαχαμάτι, ο Αρχάτ είναι εκείνος ο οποίος έχει επιτύχει
τις Ντυάνας τα Σαμάντις τις απελευθερώσεις, τις δυνάμεις τις ψυχικές ικανότητες
με τις οποίες δεν υπάρχουν πιά πάθη, οδύνες και χωριστικότητες. Εξ ου και η
ονομασία Αρχάτ.
Ο Μαχαμάτι είπε: Τώρα, ο Ευλογημένος δηλώνει ότι υπάρχουν
τρία είδη Αρχάτς· σε ποιόν από τους τρεις πρέπει να αποδοθεί ο όρος «Αρχάτ»; Σε
εκείνον ο οποίος οδεύει αμέσως για το μονοπάτι της κατάπαυσης; Ή σε εκείνον ο
οποίος παραμελεί όλο το συσσωρευμένο απόθεμα της χάρης του εξαιτίας του όρκου
του να φωτίσει άλλους; Ή σε εκείνον ο οποίος είναι μία μορφή [του Βούδδα] της
Μεταμόρφωσης;
Ο Ευλογημένος απάντησε: [Ο όρος «Αρχάτ»] Μαχαμάτι, ταιριάζει
σε εκείνον τον Σραβάκα ο οποίος οδεύει αμέσως για το μονοπάτι της κατάπαυσης,
και όχι σε άλλους. Όσο για τους άλλους Μαχαμάτι, είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν
τελειώσει την εφαρμογή των πράξεων ενός Μποντισάττβα' αυτοί είναι μορφές του
Βούδδα της Μεταμόρφωσης. Με δεξιοτεχνικά μέσα γεννημένα από τους θεμελιώδεις
και αρχικούς όρκους τους (121) εμφανίζονται
ανάμεσα στα πλήθη προκειμένου να κοσμήσουν τις συναθροίσεις των Βούδδας. Εδώ σε
αυτά τα μονοπάτια και τις διαμονές της ύπαρξης αυτοί αποκαλύπτουν, Μαχαμάτι,
τις ποικιλίες των διδασκαλιών που είναι βασισμένες στη χωριστικότητα- δηλαδή,
καθώς αυτοί είναι υπεράνω τέτοιων πραγμάτων όπως η επίτευξη του καρπού, οι
Ντυάνας, οι ασκούμενοι στις Ντυάνας, ή (τα) υποκείμενα για διαλογισμό, και
καθώς αυτοί γνωρίζουν ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά αυτό
που βλέπεται από τον ίδιο τον Νου, ομιλούν για τον επιτυγχανόμενο καρπό [προς
χάριν όλων των όντων]. Περαιτέρω, Μαχαμάτι, οι εισελθόντες στο Ρεύμα αν θα
σκεφθούν (ότι): «Αυτά είναι τα δεσμά, αλλά εγώ έχω αποδεσμευθεί από αυτά»,
διαπράττουν ένα διπλό σφάλμα: εξακολουθούν να κρατούν τα ελαττώματα του εγώ,
και δεν έχουν ελευθερωθεί ακόμη από τα δεσμά.
Περαιτέρω, Μαχαμάτι, προκειμένου να πάμε πέραν από τις
Ντυάνας, τα απροσμέτρητα και τον άμορφο κόσμο, πρέπει να παραμερισθούν τα
σημεία αυτού του ορατού κόσμου ο οποίος είναι ο ίδιος ο Νους. Το Σαμαπάτι που
οδηγεί στο σβήσιμο της σκέψης και της αίσθησης δεν δίδει τη δυνατότητα σε
κάποιον (ώστε να μπορέσει) να υπερβεί τον επιμερισμένο κόσμο, γιατί δεν υπάρχει
τίποτε παρά Νους. Έτσι λέγεται:
176.
Οι Ντυάνας, τα απροσμέτρητα, το
άμορφο, τα Σαμάντις και το πλήρες σβήσιμο της σκέψης (νιρόντα) —αυτά δεν
υπάρχουν εκεί όπου ο Νους είναι μόνος.
177.
Ο καρπός του εισελθόντος στο Ρεύμα
και εκείνος του Άπαξ-επιστρέφοντος και εκείνος του Ουδέποτε-πλέον-επιστρέφοντος
και εκείνος της κατάστασης Αρχάτ —αυτά είναι οι συγχυσμένες καταστάσεις του
νου.
178. Ο ασκών
την Ντυάνα, η Ντυάνα, το υποκείμενο γι’ αυτήν, η καταστροφή, το βλέπειν την
αλήθεια, —αυτά δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά χωριστικότητες· όταν αυτό
αναγνωρίζεται, υπάρχει απελευθέρωση.
[68] Penance αγγλ.
Επιτίμια, έτσι ονομάζονται στον Δυτικό Κόσμο οι ποινές οι επιβαλλόμενες κατά
την εξομολόγηση γιά εξιλέωση από τις αμαρτίες (Σημ. Φ.Ρ.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου