[ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ]
ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΤΑΡΜΑΣ
XLI
Γιά την Αλυσίδα της Αιτιότητας (πρατιτυϊασαμουτπάντα)
Τότε ο Μαχαμάτι ο Μποντισάττβα είπε πάλι στον Ευλογημένο: Η
αλυσίδα της καταγωγής (της προέλευσης), όπως έχει λεχθεί από τον Ευλογημένο,
εξαρτάται από ένα αίτιο που παράγει ένα αποτέλεσμα και ότι αυτό δεν είναι μία
θεωρία που βασίζεται επάνω στην αρχή μίας αυτοπαραγώμενης ουσίας. Οι φιλόσοφοι
επίσης διακηρύττουν μία αιτιώδη καταγωγή όταν λέγουν ότι όλα τα πράγματα
αναδύονται εξαρτώμενα από ένα υπέρτατο πνεύμα, από τον Ισβάρα, από μία
προσωπική ψυχή, από τον χρόνο ή από το άτομο. Πώς γίνεται και η ανάδυση όλων
των πραγμάτων εξηγείται από τον Ευλογημένο με μία άλλη ορολογία σε σχέση με την
αιτιότητα αλλά μη-διαφορετική στο νόημα της;
Οι φιλόσοφοι, Ευλογημένε, εξηγούν
τη γέννηση από το ον και το μη-ον, ενώ σύμφωνα με τον Ευλογημένο, όλα τα
πράγματα ερχόμενα στην ύπαρξη από την ανυπαρξία πεθαίνουν από την αιτιότητα[61], δηλαδή, ο Ευλογημένος
έχει Άγνοια από την οποία αναδύεται Νοητική Διαμόρφωση μέχρις ότου φθάνουμε στο
Γήρας και τον Θάνατο. Η διδασκαλία αυτή, όπως εξηγείται από τον Ευλογημένο,
είναι η διδαχή της μη-αιτιότητας και όχι αυτή της αιτιότητας. Σύμφωνα με τον
Ευλογημένο[62]
«Όντας έτσι, είναι έτσι» —αν αυτό είναι ταυτόχρονη προϋπόθεση και όχι διαδοχική
αμοιβαιότης, δεν είναι σωστό. Σε αυτό το σημείο, Ευλογημένε, υπερτερεί η
διδασκαλία των φιλοσόφων, (104) και όχι η δική σου. Γιατί; Η θεωρούμενη από
τους φιλοσόφους αιτία δεν εξαρτάται από την αλυσίδα της καταγωγής και παράγει
αποτελέσματα. Αλλά, Ευλογημένε, η αιτία σου αναφέρεται στο αποτέλεσμά της και
το αποτέλεσμα στην αιτία του, και έτσι υπάρχει μία αλληλοσυσχέτιση των αιτιωδών
κρίκων, και από αυτή την αμοιβαιότητα προκύπτει το σφάλμα της μη-
οριστικότητας. Όταν οι άνθρωποι ομιλούν σχετικά με το «Όντας έτσι, είναι έτσι»,
υφίσταται μία δήλωση της χωρίς-αίτιο- κατάστασης.
Ο Ευλογημένος απάντησε: Όχι έτσι, Μαχαμάτι. η δική μου δεν
είναι μία χωρίς-αίτιο θεωρία της αιτιότητας η οποία καταλήγει σε μία
[ατελείωτη] αλληλοσυσχέτιση αιτίων και συνθηκών. Ομιλώ για το «Όντας έτσι, είναι έτσι» εξαιτίας της
εποπτείας μου μέσα στη φύση του εξωτερικού κόσμου, ο οποίος δεν είναι τίποτε
(άλλο) παρά ο Καθεαυτού-Νους και εξαιτίας της μη-πραγματικότητας του
συλλαμβανόμενου (αντικειμένου) και του συλλαμβάνοντος (υποκειμένου). Ωστόσο,
Μαχαμάτι, όταν οι άνθρωποι εμμένουν στην έννοια του συλλαμβανόμενου και του
συλλαμβάνοντος, αποτυγχάνουν να καταλάβουν τον κόσμο σαν κάτι τι που βλέπεται
από τον ίδιο τον Νου- και, Μαχαμάτι, το σφάλμα διαπράττεται από
αυτούς καθώς αναγνωρίζουν τον εξωτερικό κόσμο σαν πραγματικό με τα όντα του και
τα μη-όντα του, αλλά όχι από τη δική μου θεωρία της αιτιότητας.
[61] Αυτό είναι σύμφωνα με: τις κινέζικες
μεταφράσεις· στο Σανσκριτικό κείμενο υπάρχει προφανούς μία παράλειψη.
[62] Το Χειρόγραφο Τ’ανγκ φαίνεται να αποδίδει
την καλύτερη έννοια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου