ΛΑΝΚΑΒΑΤΑΡΑ ΣΟΥΤΡΑ - ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Ντάισετζ Τεϊτάρο Σουζούκι

DAISETZ TEITARO SUZUKI,

Διδάκτωρ φιλολογίας (Πανεπιστημίου Οτάνι).

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του καθηγητή αξ. κ. Ντάισετζ Τεϊτάρο Σουζούκι 

Ιάπων ερευνητής, μεταφραστής και συγγραφέας του Βουδδισμού Ζεν, γεννημένος στις 18 Οκτωβρίου του 1870 από μία οικογένεια που ακολουθούσε τη διδασκαλία Ζεν της σχολής Ριντζάι. Ο καθηγητής Ντ. Τ. Σουζούκι ήταν παιδικός φίλος του Κιτάρο Νισίντα (Kitaro Nishida 1870-1945, ο πρώτος διεθνώς σεβαστός και παραδεδεγμένος Ιάπων φιλόσοφος, σαν ένας αυθεντικός στοχαστής ο οποίος υποστήριξε τη διάδοση της δυτικής φιλοσοφίας στην Ιαπωνία).

Από το 1891 μέχρι το 1894 ο Δρ. Σουζούκι σπούδασε στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκυο, ενώ ταυτόχρονα μελετούσε τον Βουδδισμό Ζεν στην Καμακούρα, αρχικά με τον Ρόσι Ιματζίτα Κοσέν (Roshi Imagita Kosen), και κατόπιν με τον Ρόσι Σογιέν Σακού (Roshi Soyen Shaku, συγγραφέας του βιβλίου «Ομιλίες ενός Βουδδιστή Ηγούμενου» 1906), υπό την καθοδήγηση του οποίου ο 27χρονος, τότε, Ντ. Τ. Σουζούκι. επέτυχε τη φώτιση.

Το 1897 ο Δρ. Σουζούκι συνεργάζεται με τον εκδοτικό οίκο Open Court Publishing Co. του Paul Carus στο Σικάγο των Η.Π.Α. Στον εκδοτικό αυτόν οίκο το 1900 δημοσιεύει την αγγλική μετάφραση, από τη μεταγενέστερη κινέζικη έκδοση του Σιξανάντα (Sikshananda) του βιβλίου «Μαχαγιανα Σραντοτπάντα Σάστρα» (Mahayana Shraddotpada Sastra), ή «Η Αφύπνιση της Πίστης στη Μαχαγιανα», του Ασβαγκόσα (Asvaghosha). Αυτό το έργο αποτελεί και την πρώτη σημαντική εργασία του καθηγητού Σουζούκι.

Το 1908 σπουδές στο Λονδίνο, 1910 σπουδές στο Παρίσι. Το 1911 νυμφεύεται τη Βεατρίκη Λαίην Σουζούκι (Beatrice Lane Suzuki), η οποία απεβίωσε το 1939. Κατά το 1920 στο Κυότο, μαζί με τη σύζυγο του, ιδρύουν και εκδίδουν το Περιοδικό της Ανατολικής Βουδδικής Εταιρείας. Ένα ανώτερου επιπέδου Περιοδικό, που εκδίδετο συνεχώς, πλην όμως ακανόνιστα, από το 1921 μέχρι το 1939, και το οποίο επανεκδόθηκε, τελικά, το 1965.

Από το 1927 μέχρι το 1934 εκδίδονται διαδοχικά οι τρεις τόμοι του έργου του «Δοκίμια στον Βουδδισμό Ζεν» (Essays in Zen Buddhism).

Εν τω μεταξύ το 1932 από τον εκδοτικό οίκο Routledge and Kegan Paul LTD του Λονδίνου δημοσιεύεται η μετάφραση του στην αγγλική γλώσσα της Λανκαβατάρα Σούτρας (Lankavatara Sutra), η οποία είναι η πρώτη μετάφραση της Σούτρας κατ’ ευθείαν από το αυθεντικό σανσκριτικό Χειρόγραφο.

Το 1936, από το Ιαπωνικό Υπουργείο Εξωτερικών, ο Δρ. Ντ. Τ. Σουζούκι ονομάζεται Πολιτιστικός Πρεσβευτής της Ιαπωνίας και με την ιδιότητα του αυτήν αποστέλλεται να διδάξει σε διάφορα Βρεττανικά Πανεπιστήμια. Κατά το ίδιο έτος συμμετέχει σαν επίσημος εκπρόσωπος της Ιαπωνίας στο Παγκόσμιο Συνέδριο των θρησκειών, που έγινε στο Λονδίνο.

Τα χρόνια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου τα πέρασε στην Καμακούρα στο Ενγκακούτζι (Engakuji, το φημισμένο Ζεν-Ριντζάι Μοναστήρι, εκεί όπου μαθήτευσε στο Ζεν με τον πρώτο του Ρόσι, τον Ιματζίτα Κοσέν). Στο μικρό μετόχι Σόντεν- αν (Shoden-an) του Μοναστηριού, ο καθηγητής Σουζούκι έζησε αρκετά χρόνια μελετώντας και γράφοντας.

Το 1949 έγινε Μέλος της Ιαπωνικής Ακαδημίας και παρασημοφορήθηκε από τον ίδιο τον Αυτοκράτορα με το Ανώτατο Πολιτιστικό Παράσημο. Από το 1950 και έπειτα ταξίδεψε πολλές φορές στη Δύση, στο Μόναχο, τρεις φορές στο Λονδίνο, στη Χονολουλού, στην Καλιφόρνια, στο Μεξικό, όπου έδωσε διαλέξεις, καθώς και σε αρκετά από τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια των Η.Π.Α., όπως στο Γιέηλ, στο Χάρβαρντ, στο Κόρνεηλ και στο Πρίνσεντον. Από το 1951 μέχρι και το 1957 εδίδαξε κανονικά στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης.

Το 1958 αποσύρεται στην Ιαπωνία για να οργανώσει τη Βιβλιοθήκη Ματσουγκαόκα (Matsugaoka) την οποία είχε ιδρύσει με τη βιβλιοθήκη της συζύγου του, μετά τον θάνατο της, το 1939.

Το 1960 εόρτασε στο Κυότο την 90η επέτειο των γενεθλίων του, με την παρουσίαση του βιβλίου «Βουδδισμός και Κουλτούρα» σε έκδοση του καθηγητή Σ. Γιαμαγκούτσι (S.Yamaguchi).

Ο Δρ. Ντ. Τ. Σουζούκι, κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, εκτός από τη διδασκαλία του στα διάφορα, όπως αναφέραμε, Πανεπιστήμια του Δυτικού κόσμου, εδίδαξε και σαν τακτικός καθηγητής της Βουδδικής φιλοσοφίας στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκυο καθώς και στο Πανεπιστήμιο Οτάνι του Κυότο.

Ο καθηγητής Ντάισετζ Τεϊτάρο Σουζούκι, εκτός από μεταφραστής της Μαχαγιανα Σραντοτπάντα Σάστρας, της Λανκαβατάρα Σούτρας και άλλων αυθεντικών κειμένων του Βουδδισμού Μαχαγιανα και του Ζεν, υπήρξε και ένας πολυγραφότατος συγγραφέας μίας εικοσάδας τουλάχιστον σημαντικών έργων σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες και ιδιαίτερα στην αγγλική, πολύ περισσοτέρων στην ιαπωνική και αναρίθμητων σχετικών άρθρων στα μεγαλύτερα και εγκυρότερα περιοδικά του Ανατολικού και του Δυτικού κόσμου. Μερικά από τα σημαντικότερα έργα του στην αγγλική γλώσσα είναι τα ακόλουθα: Essays in Zen Buddhism, Studies in the Larikavatara Sutra, An Introduction to Zen Buddhism, The Training of the Zen Buddhist Monk, Zen and Japanese Culture, Living by Zen, The Zen Doctrine of No-Mind, Manual of Zen Buddhism, Studies in Zen, The Essense of Buddhism, Outlines of Mahayana Buddhism, κ.ά.

Οι δημοσιεύσεις του στα ιαπωνικά περιλαμβάνουν και τα έργα: «Για τον Μη-Νου», «Σπουδές στη Σκέψη της Αγνής Χώρας», «Σπουδές στην Ιστορία της Σκέψης του Ζεν», «Η Αφύπνιση της Ιαπωνικής Πνευματικότητας», «Ο Μπανκέι για το Αγέννητο», «Η Ανατολή και η Δύση» κ.ά. τα περισσότερα από τα οποία είναι άγνωστα ακόμη στον Δυτικό κόσμο.

Επιπρόσθετα, ο καθηγητής Σουζούκι, όπως μας δείχνει καθαρά μία χρονολογική βιβλιογραφία των έργων του Ζεν στην αγγλική γλώσσα, υπήρξε ο πρωτοπόρος Διδάσκαλος του αντικειμένου αυτού εκτός Ιαπωνίας. Διότι εκτός από το βιβλίο του Κάιτεν Νουκαρίγια, «Η θρησκεία των Σαμουράι», Λούτζακ και Σία, Λονδίνο και Τόκυο, 1913, (Kaiten Nukariya, «The Religion of the Samurai», Luzac and Co., London and Tokyo, 1913), τίποτε δεν ήταν γνωστό στη Δύση για το Ζεν σαν μία ζωντανή εμπειρία.

Ετσι ο καθηγητής Ντάισετζ Τεϊτάρο Σουζούκι, με το ζωντανό παράδειγμα του προσωπικού του βιώματος, στην όλη, γενικά, πορεία του βίου και της πολιτείας του, με το πρωτοποριακό Περιοδικό του, με τις σημαντικότατες μεταφράσεις του, με τα βαθυστόχαστα βιβλία του, με τα αναρίθμητα εμπνευσμένα άρθρα του, με τις αλλεπάλληλες Ακαδημαϊκές διαλέξεις και με τις κανονικές Πανεπιστημιακές του παραδόσεις στα μεγαλύτερα, όπως ήδη αναφέραμε, Πανεπιστήμια του Δυτικού κόσμου, είναι πράγματι αναμφισβήτητα, ο κατ’ εξοχήν εισηγητής του Βουδδισμού Ζεν στη Δύση. Γι’ αυτό και από όλους ανεξαιρέτως τους ειδικούς, θεωρήθηκε σαν η μεγαλύτερη επώνυμη αυθεντία του 20ου αιώνα, στον Βουδδισμό Ζεν.

Ο καθηγητής Σουζούκι έγραφε με αυθεντία, διότι, όχι μόνον είχε σπουδάσει τα αυθεντικά κείμενα στη σανσκριτική, στη γλώσσα Πάλι (Pāli), την κινεζική και την ιαπωνική, αλλά ταυτόχρονα είχε και μία σύγχρονη γνώση της Δυτικής σκέψης στη γερμανική και τη γαλλική τόσο, όσο και στην αγγλική, την οποία ομιλούσε και έγραφε με τη μεγαλύτερη δυνατή ευχέρεια, και ακόμη, διότι ήταν κάτι περισσότερο από ένας επιστήμων μελετητής^- ήταν ένας φωτισμένος Βουδδιστής που ανήκε, όπως προαναφέραμε, στη Σχολή Ζεν-Ριντζάι.

Μολονότι δεν ήταν ένας ιερέας κάποιας Βουδδικής αίρεσης, εν τούτοις ετιμάτο σε κάθε ναό της Ιαπωνίας για τις βαθιές βιωματικές του γνώσεις στα πνευματικά ζητήματα. Όλοι όσοι κάθησαν κοντά του, βεβαιώνουν πως ήταν άμεσος και βαθυστόχαστος^- όταν ομιλούσε για την ύψιστη κατάσταση της συνειδητότητας, ομιλούσε σαν ένας άνθρωπος που κατοικεί εκεί μόνιμα. Η εντύπωση που έκανε σ’ εκείνους οι οποίοι προσέγγιζαν στις παρυφές του νου του, ήταν ότι χρησιμοποιούσε τα διανοητικά σύμβολα για να περιγράψει μία κατάσταση αντίληψης η οποία εδράζεται, πράγματι, «πέραν της διανοίας».

Ο καθηγητής Ντάισετζ Τεϊτάρο Σουζούκι, ο άνθρωπος που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην υπόθεση του Βουδδισμού Ζεν, απεβίωσε το 1966, αφήνοντας κληρονομιά σε όλη την ανθρωπότητα το τεράστιο, πράγματι, αυτό έργο του.

Το φωτεινό του παράδειγμα είθε να μας καθοδηγεί για πάντα στην πορεία της επιστροφής μας.

Με τιμή και σεβασμό στη μνήμη του ΦΙΛΗΜΩΝ Π. ΡΩΣΣΗΣ