[ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ]
ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΤΑΡΜΑΣ
IX
Η Εξέλιξη και η Λειτουργία των Βιζνάνας· Η Πνευματική Πειθάρχηση του
Μποντισάττβα- Στίχοι γιά τον ωκεανό της Αλάγια και τα κύματα των
Βιζνάνας
Τότε ο Μαχαμάτι είπε: Δίδαξε με.
Ευλογημένε, όσον αφορά εκείνη την πλέον λεπτή διδαχή η οποία εξηγεί την Τσίττα,
το Μάνας τη Μανοβιζνάνα, τα πέντε Ντάρμας τις Σβαμπάβας και τις Λαξάνας· η
οποία εφαρμόζεται από τους Βούδδας και τους Μποντισάττβας· η οποία είναι
ξεχωρισμένη από την κατάσταση του νου εκείνου ο οποίος αναγνωρίζει έναν κόσμο
σαν κάτι τι έξω από τον ίδιο τον Νου- και η οποία, γκρεμίζοντας όλες
τις αποκαλούμενες αλήθειες που καθιερώνονται με λέξεις και συλλογισμούς,
συνιστά την ουσία των διδασκαλιών όλων των Βούδδας Σε παρακαλώ, δίδαξε αυτήν τη
συνάθροιση επικεφαλής της οποίας είναι οι Μποντισάττβας συγκεντρωμένοι στο Όρος
Μαλάγια στην πόλη της Λάνκα- δίδαξε τους σχετικά με το Νταρμακάγια
που επαινέθηκε από τους Ταθαγκάτας και είναι ο χώρος (44) της Αλαγιαβιζνάνα η οποία προσομοιάζει στον ωκεανό με τα
κύματα του.
Τότε ο Ευλογημένος ομιλώντας πάλι
στον Μαχαμάτι τον Μποντισάττβα-Μαχασάττβα, είπε τα εξής: Οι λόγοι από τους
οποίους απορρέει η συνειδητότης του οφθαλμού είναι τέσσερις. Ποιοί είναι αυτοί;
Είναι:
(1) Η εμμονή σε έναν εξωτερικό
κόσμο, μη γνωρίζοντας ότι αυτός είναι του ίδιου του Νου.
(2) Η προσκόλληση στη μορφή και στη
δύναμη της συνήθειας τη συσσωρευθείσα από αμνημονεύτων χρόνων με ψευδείς
συλλογισμούς και λανθασμένες απόψεις.
(3) Η καθεαυτού-φύση έμφυτη στη
Βιζνάνα.
(4) Η λαχτάρα για πολλαπλές μορφές
και εμφανίσεις.
Από αυτές τις τέσσερις αιτίες
(λόγους), Μαχαμάτι, τα κύματα των αναπτυσσόμενων Βιζνάνας συνταράσσονται στην
Αλαγιαβιζνάνα, η οποία προσομοιάζει με τα νερά μίας πλημμύρας. Όπως για τη
συνειδητότητα του οφθαλμού, το ίδιο [μπορεί να λεχθεί και για τις άλλες
αισθητηριακές-συνειδητότητες]. Η συνειδητότης αυτή ξεπροβάλλει αμέσως ή
βαθμηδόν σε κάθε αισθητήριο όργανο, συμπεριλαμβάνοντας τα άτομα του και τους
πόρους της επιδερμίδας το αισθητηριακό πεδίο γίνεται αντιληπτό σαν ένας
καθρέπτης που αντανακλά αντικείμενα, σαν τον ωκεανό που σαρώνεται από έναν
άνεμο. Παρόμοια, Μαχαμάτι, τα κύματα του νου-ωκεανού συνταράσσονται αδιάκοπα
από τον άνεμο της αντικειμενικότητας· αιτία, πράξη και εμφάνιση διέπουν το ένα
το άλλο αδιαχώριστα- οι λειτουργούσες Βιζνάνας και η αυθεντική
Βιζνάνα είναι έτσι αξεδιάλυτα συνδεδεμένες μεταξύ τους· και επειδή η
καθεαυτού-φύση της μορφής κ.λπ. δεν είναι κατανοητή, Μαχαμάτι, το σύστημα των
πέντε συνειδητοτήτων (βιζνάνας) τίθεται σε λειτουργία. Μαζί με αυτό το σύστημα των πέντε Βιζνάνας,
υπάρχει αυτό που είναι γνωστό σαν Μανοβιζνάνα [δηλαδή, η σκεπτική λειτουργία
της συνειδητότητας], με το οποίο διακρίνεται ο αντικειμενικός κόσμος και
προσδιορίζονται καθαρά οι υποκειμενικές εμφανίσεις, και με αυτό, το φυσικό σώμα
έχει τη γένεση του. Αλλά η Μανοβιζνάνα και οι άλλες Βιζνάνας δεν έχουν ιδέα ότι
αυτές είναι αμοιβαία εξηρτημένες και ότι προέρχονται από την προσκόλλησή τους
στη χωριστικότητα η οποία εφαρμόζεται στις προβολές του ίδιου του Νου. Έτσι οι
Βιζνάνας εξακολουθούν να λειτουργούν συγγενεύουσες αμοιβαία με έναν πιο βαθύ
τρόπο και χωριστικοποιώντας έναν κόσμο απεικονίσεων.
(45) Όπως οι Βιζνάνας εξακολουθούν να λειτουργούν έτσι [χωρίς να
έχουν συνείδηση των πράξεών τους], έτσι και οι Γιόγκινς, ενώ εισέρχονται μέσα
στην κατάσταση της αταραξίας (σαμαπάττι), δεν αντιλαμβάνονται τις λειτουργίες της λεπτής δύναμης της
συνήθειας [ή μνήμης] μέσα σε αυτούς (τους ίδιους) τους εαυτούς τους διότι αυτοί
σκέπτονται ότι θα εισέλθουν σε μία κατάσταση αταραξίας εξαλείφοντας τις
Βιζνάνας. Αλλά [στην πραγματικότητα] αυτοί βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση
χωρίς να εξαλείψουν τις Βιζνάνας, οι οποίες παραμένουν συντηρούμενες επειδή οι
σπόροι της δύναμης της συνήθειας δεν έχουν εξαλειφθεί ακόμη· και [αυτό που
αυτοί φαντάζονται ότι είναι] μία εξάλειψη, στην πραγματικότητα είναι η
μη-λειτουργία του εξωτερικού κόσμου προς τον οποίο αυτοί δεν είναι πιά
προσκολλημένοι. Έτσι είναι, Μαχαμάτι, με τη λεπτή λειτουργία της Αλαγιαβιζνάνα,
η οποία, εκτός από τους Ταθαγκάτας και εκείνους τους Μποντισάττβας οι οποίοι
είναι εγκατεστημένοι στα στάδια, δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτή [ειδικά]
από εκείνους που εφαρμόζουν την πειθάρχηση που ανήκει στους Σραβάκας στους Πρατυεκαβούδδας
και στους φιλόσοφους, ακόμη και με τις δυνάμεις τους του Σαμάντι και της
υπερβατικής γνώσης είναι δύσκολο να την διακρίνουν. Μόνον εκείνοι οι οποίοι,
καταλαβαίνοντας πλήρως όλες τις όψεις των διαφόρων σταδίων της
Μποντισαττβικότητας με τη βοήθεια της υπερβατικής τους γνώσης αποκτώντας μία
σαφή γνώση όσον αφορά τη σημασία των ξεχωριστών προτάσεων, φυτεύοντας ρίζες
καλωσύνης στις Βουδδικές χώρες που δεν γνωρίζουν όρια και κρατώντας τον εαυτό
τους μακριά από τις χωριστικότητες και τους ψευδείς συλλογισμούς που προκύπτουν
από την αναγνώριση ενός εξωτερικού κόσμου ο οποίος είναι του ίδιου του Νου, θα
αποσυρθούν σε μία ήσυχη διαμονή στο δάσος και αφοσιωνόμενοι στην πρακτική της
πνευματικής πειθάρχησης, είτε υψηλής
είτε χαμηλής είτε μεσαίας, μόνον εκείνοι είναι ικανοί να επιτύχουν μίαν ενόραση
μέσα στη ροή του ίδιου του Νου σε έναν κόσμο χωριστικότητας, όντας βαπτισμένοι
από τους Βούδδας που ζουν στις απεριόριστες χώρες και πραγματοποιώντας τον
αυτοέλεγχο, τις δυνάμεις, τις ψυχικές ικανότητες και τα Σαμάντις.
Περιστοιχισμένοι από καλούς φίλους και τους Βούδδας Μαχαμάτι, είναι ικανοί να
γνωρίσουν την Τσίττα, το Μάνας και τη Μανοβιζνάνα, που είναι οι παράγοντες της
χωριστικότητας ενός εξωτερικού κόσμου του οποίου η καθεαυτού-φύση είναι του
ίδιου του Νου- είναι ικανοί να διασχίσουν τον ωκεανό της γέννησης
και του θανάτου ο οποίος προκύπτει εξαιτίας της πράξης, της επιθυμίας και της
άγνοιας. Γι’ αυτόν τον λόγο, Μαχαμάτι, οι Γιόγκινς οφείλουν να εξασκούν τον
εαυτό τους στην πειθάρχηση η οποία έχει δοθεί σε αυτούς από τους καλούς τους
φίλους και τους Βούδδας.
(46) Τότε ο Ευλογημένος απήγγειλε τους ακόλουθους στίχους:
99. Σαν τα κύματα που ξεπροβάλλουν στον ωκεανό διεγερθέντα από
τον άνεμο, χορεύοντας και χωρίς διακοπή.
100. Ο ωκεανός της Αλάγια κατά έναν παρόμοιον τρόπο διεγείρεται
συνεχώς από τους ανέμους της αντικειμενικότητας και φαίνεται να χορεύει με τις
Βιζνάνας οι οποίες είναι τα κύματα της πολλαπλότητας.
101.
Σκούρο
μπλε, κόκκινο [και άλλα χρώματα], μαζί με αλάτι, κοχύλι, γάλα. μέλι, ευωδιά
φρούτων και λουλουδιών και ακτίνες του ηλιόφωτου-
102.
Αυτά δεν
είναι ούτε διαφορετικά ούτε μη-διαφορετικά' η σχέση (τους) είναι σαν και εκείνη
ανάμεσα στον ωκεανό και στα κύματα του. Έτσι είναι οι επτά Βιζνάνας συνδεόμενες
με την Τσίττα (νους).
103.
Όπως στον
ωκεανό διεγείρονται τα κύματα με την ποικιλία τους, έτσι (και) στην Αλάγια
παράγεται η ποικιλία αυτών που είναι γνωστές σαν Βιζνάνας.
104.
Η Τσίττα,
το Μάνας και οι Βιζνάνας είναι χωριστικοποιημένες όσον αφορά τη μορφή τους·
[αλλά στην ουσία] οι οκτώ δεν είναι ξεχωριστές η μία από την άλλη, γιατί δεν
υπάρχει ούτε προσδιοριζόμενον ούτε προσδιορίζον.
105. Όπως δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στον ωκεανό και τα κύματα
του, έτσι και στην Τσίττα δεν υπάρχει εξέλιξη των Βιζνάνας.
106.
Το Κάρμα
συσσωρεύεται από την Τσίττα, αντανακλάται από το Μάνας και αναγνωρίζεται από τη
Μανοβιζνάνα, και ο ορατός κόσμος χωριστικοποιείται από τις πέντε Βιζνάνας.
(47) 107. Ποικιλίες χρωμάτων τέτοιες όπως μπλε-σκούρο κ,λπ..
παρουσιάζονται στη Βιζνάνα μας. Πες μου, Μεγάλε Μούνι, πώς υπάρχουν αυτές οι
ποικιλίες των χρωμάτων σαν τα κύματα [στον ωκεανό];
108.
Δεν
υπάρχουν τέτοιες ποικιλίες χρωμάτων στα κύματα- είναι για χάρη του
αφελούς όπου η Τσίττα λέγεται ότι εξελίσσεται όσον αφορά τη μορφή.
109.
Δεν υπάρχει
τέτοια εξέλιξη στην Τσίττα καθεαυτή, πράγμα το οποίο είναι πέραν από την
κατανόηση. Εκεί όπου υπάρχει κατανόηση, εκεί είναι αυτό το οποίο κατανοεί, όπως
στην περίπτωση των κυμάτων [και του ωκεανού].
110. Σώμα, ιδιοκτησία και διαμονή παρουσιάζονται σαν τέτοια στις
Βιζνάνας μας, και έτσι αυτά φαίνονται σαν εξελισσόμενα κατά τον ίδιο τρόπο όπως
τα κύματα.
111.
Στην
κατάσταση της τρικυμίας, ο ωκεανός φαίνεται να χορεύει- πώς γίνεται
και δεν αναγνωρίζεται από τη διάνοια το ξετύλιγμα της Αλάγια, όπως αυτό
συμβαίνει με τον ωκεανό.[36]
112.
Το ότι η
Αλάγια συγκρίνεται με τον ωκεανό, είναι [μόνον] προς χάριν της
χωριστικοποιούσας διάνοιας του αγνοούντος· η ομοιότης των κινουμένων κυμάτων
αποκαλύπτεται [μόνο] για λόγους επεξηγηματικούς.
113.
Όταν
ανατέλλει ο ήλιος ακτινοβολεί αμερόληπτα σε όλους τους ανθρώπους αδιακρίτως
έτσι και εσύ, ο οποίος είσαι το φως του κόσμου, πρέπει να αναγγέλλεις την
αλήθεια (ταττβάμ) στον αγνοούντα.
(48) 114. Πώς είναι δυνατόν, καθιερωνόμενος στο Ντάρμα, να μην αναγγέλλεις
την αλήθεια; Αν η αλήθεια έχει αναγγελθεί από εμένα, η αλήθεια δεν είναι στον
νου.[37]
115.
Όπως τα
κύματα εμφανίζονται στιγμιαία στον ωκεανό, [οι εικόνες] σε έναν καθρέπτη ή σε
ένα όνειρο, έτσι ο νους αντανακλάται στα δικά του πεδία[38] των αισθήσεων.
116.Εξαιτίας μίας έλλειψης συνθηκών, η εξέλιξη [των Βιζνάνας]
λαμβάνει χώραν βαθμηδόν[39] Η λειτουργία της Μανοβιζνάνα είναι το να αναγνωρίζει και
εκείνη του Μάνας είναι το να αντανακλά,
117.Ενώ στις πέντε Βιζνάνας παρουσιάζεται ο πραγματικός κόσμος.
Δεν υπάρχει διαβάθμιση όταν βρίσκεται κανείς σε μία κατάσταση αυτοσυγκέντρωσης (σαμαχίτα)[40]) Όπως
συμβαίνει σε ένα δάσκαλο ζωγραφικής ή στους μαθητές του.
118.
[41] Διδάσκω, ποιός διευθετεί τα χρώματα για να παράγει μία
ζωγραφιά. Η ζωγραφιά δεν είναι με τα χρώματα, ούτε με τον καμβά, ούτε με την
πινακίδα-
119.Προκειμένου να γίνει ελκυστική σε όλα τα όντα, μία ζωγραφιά
παρουσιάζεται με: χρώματα. Αυτό που κανείς διδάσκει, είναι παραβίασις· διότι η
αλήθεια (τάττβα) είναι πέραν από τις λέξεις.
120.Εγκαθιστώντας τον εαυτό μου στο Ντάρμα, κηρύττω την αλήθεια
για τους Γιόγκινς. Η αλήθεια είναι η κατάσταση της αυτοπραγμάτωσης και είναι
πέραν από τις κατηγορίες της χωριστικότητας.
121.Την διδάσκω στους γιους του Νικητή· η διδασκαλία δεν
εννοείται για τον αγνοούντα. Αυτό που φαίνεται σαν πολλαπλότης είναι ένα όραμα
το οποίο δεν υπάρχει.
122.Η διδασκαλία καθεαυτή είναι έτσι ποικιλοτρόπως παραδεδομένη,
υποκείμενη σε παραβίαση (49) η
διδασκαλία είναι μη διδασκαλία, αν δεν είναι επί του θέματος σε κάθε περίσταση.
123.
Σύμφωνα με
τη (ρύση μίας αρρώστιας, ο θεραπευτής δίδει το φάρμακο της· αλλά και οι Βούδδας
διδάσκουν έτσι τα όντα σε συμφωνία με την πνευματικότητα τους.
124. Αυτός δεν είναι, πράγματι, ένας νοητικός χώρος που μπορεί να
προσεγγισθεί από τους φιλοσόφους και τους Σραβάκας· αυτό που διδάχθηκε από τους
οδηγούς, είναι το βασίλειο της αυτοπραγμάτωσης.
[37]
Το 113 και το πρώτο
μέρος του 114 αποδίδονται στον Μαχαμάτι από τα Χειρόγραφα Σούνγκ καν Τ’ανγκ,
αλλά το Χειρόγραφο Γουέι: αποδίδει και τα δύο, 113 και 114, στον Μαχαμάτι.
[38]
Αυτό πρέπει να έχει
βρεθεί εδώ κατά λάθος, γιατί τα κύματα του ωκεανού που παρουσιάζονται σε αυτό
το κείμενο έχουν χρησιμοποιηθεί γενικά γιά να απεικονίσουν τί] σχέση της Αλάγια
με τις άλλες Βιζνάνας και όχι σε σχέση με την αμεσότητα της αντίληψης όπως
παρομοιάζεται στην περίπτωση του καθρέπτου-εικόνων.
[39]
Αυτό πρέπει να ανήκει
στον προηγούμενο στίχο. Ωστόσο ο μεταφραστής, μη θέλοντας να διαταράξει την
αρχική σημειογραφία, ακολούθησε το κείμενο. Σε αυτό που ακολουθεί, ο αναγνώστης
καλείται απλούς να αναζητήσει την έννοια και να μη δώσει σημασία στη διαίρεση
των στίχων.
[40]
Σαμαχίτα, σαμάντι, σαμαπάττι,
εκάγκρα μπορούν να κατανοούνται σαν συνώνυμα, καταδεικνύοντα μία κατάσταση της
συνείδησης όπου ο νους είναι πολύ έντονα συγκεντρωμένος σε μία σκέψη, Αυτό
είναι η δεκτική κατάσταση της διαίσθησης μάλλον παρά η ενεργός κατάσταση της
σκέψης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου